drukowanie 3d rybnik uku przestrzennego konieczne jest spełnienie poszczególnych elementów takiego procesu. Druk 3D jest procesem, który posiada cztery kluczowe elementy, a są to trójwymiarowy model komputerowy, program do obróbki modelu, urządzenia do drukowania 3D oraz materiał wykorzystywany do druku. Obecność wszystkich tych elementów jest niezbędna do przeprowadzenia procesu drukowania metodą 3D. Każdy z elementów drukowania przestrzennego posiada konkretne wytyczne co do sposobu jego realizacji. Technologia druku 3D bywa także nazywana inaczej technologią addytywną. Przedsiębiorcy oferujący usługę druku 3D muszą zadbać o zapewnienie wszystkich elementów procesu drukowania swoim klientom. Wytwarzanie obiektów metodą druku trójwymiarowego wymaga właściwego dopasowania poszczególnych elementów procesu do rodzaju drukowanego przedmiotu.
Historia druku przestrzennego
Historia jest taką dziedziną wiedzy, którą można bez problemu odnieść również do innych dziedzin i aspektów życia człowieka. Na rozwój każdej technologii składają się poszczególne czynniki, które wpływają na jej rozkwit, tak samo jest więc w przypadku druku 3D. Początki drukowania przestrzennego sięgają 1984 roku, kiedy została opracowana pierwsza technika drukowania 3D. Technika ta została opatentowana dwa lata później i była znana pod nazwą Stereolitografia, w skrócie SLA. W tym samym roku założono firmę 3D Systems, która zajęła się komercyjną produkcją pierwszych drukarek przestrzennych. Od tamtego czasu druk 3D był coraz bardziej ulepszany i częściej wykorzystywany w różnych obszarach gospodarki. Dzięki większej precyzji i dokładności współczesnych drukarek 3D od początków XXI wieku zaczęto pracować nad zastosowaniem podobnych technologii w medycynie. Za pomocą metod druku przestrzennego można wytwarzać dobrze dopasowane protezy, a nawet tkanki. Dalszy rozwój druku 3D może się więc okazać bardzo pomocny.
Kilka rodzajów druku przestrzennego
Obecnie można wyróżnić kilka metod tak zwanego wytwarzania addytywnego, które zalicza się do technologii druku 3D. Metody te znacząco się od siebie różnią i są wykorzystywane do wytwarzania różnych rodzajów przedmiotów. Druk 3D dzieli się za względu na dokładność drukowania, wykorzystywane materiały, sposób nakładania materiałów oraz szybkość wykonywania elementów. Poszczególne metody druku 3D posiadają różne zastosowania, oferują różne możliwości i są stosowane w odrębnych dziedzinach. Jednym z popularniejszych rodzajów druku przestrzennego jest tak zwane FDM, które polega na wyciskaniu termoplastycznego materiału przez dysze. Inną metodą drukowania przestrzennego jest SLS, która to metoda polega na nakładaniu cienkich warstw materiału budulcowego stapianego laserem. Istnieje wiele różnych metod drukowania przestrzennego, a każda z nich posiada unikatowe właściwości. Poszczególne rodzaje druku trójwymiarowego są dopasowywane w zależności od potrzeb produkcyjnych konkretnego przedmiotu.
Materiały do druku 3D
Technologia drukowania przestrzennego jest z powodzeniem używana w wielu dziedzinach, głównie dlatego, że posiada szerokie zastosowanie i korzysta z wielu metod oraz różnorodnych materiałów. Druk 3D posiada ogromne możliwości wytwarzania oraz odtwarzania różnych obiektów i elementów. Materiały, z których wytwarza się przedmioty za pomocą drukowania przestrzennego są najczęściej tworzywami sztucznymi, takimi jak PLA, czy ABS. Innymi materiałami z tworzywa sztucznego, które mogą być używane w druku przestrzennym, są nylon, PETG, czy też kompozyt plastiku i gipsu. Rodzaje bardziej przemysłowych oraz mniej typowych drukarek przestrzennych mogą używać także innych materiałów, takich jak czekolada, żywica, guma lub metal. Rodzaj wykorzystywanych materiałów przy drukowaniu przestrzennym jest więc mocno uzależniony od typu drukarki oraz zastosowania wytworzonych przedmiotów. Najczęściej jednak druk 3D jest wykorzystywany do wytwarzania takich przedmiotów, których materiałem budulcowym są tworzywa sztuczne. Dobrym przykładem drukowania elementów przy użyciu tworzyw sztucznych jest elektronika.